YAKIN AMA UZAK..

Fazla olmadı sevgilimden ayrılalı belki 1 ay kadar..
Yalnız kalmak için ayrıldım. 
Nedenini bilmeden yalnızlık istedim. İnsanın karanlığa da ihtiyacı varmış meğer. Bu aralar bu halimin nedenini sorgularken bi yol buldum. "Bütün olabilcek nedenleri geçir aklında hangisinde gözünden yaşlar akıyosa dur." Bu şekilde keşfettim içinde kaybolduğum derin boşluğun nedenini.
Yemek yemiyorum, su, sigara, kahve ve ara sıra bi ufak büsküvi..
Onu arayışlarım hüsranla sonuçlandı hep ne yaptıysam bu özleme çare bulamadım. Hala o boşluk kocaman. Hep birilerinde aradım çözümü çok hatalar yaptım. Sığınmak istedim hep sarsın istedim biri korusun kollasın istedim. Özlediğim çok yakınımda aslında 20 senedir hayatımda hatta. Evet niye böyle olduk biz onunla neden böyle bi mesafe girdi aramıza? ona bunu soramıcak kadar uzağız.. Belki seviyodur beni, belki merak ediyodur gerçekten yapıyomudur bunları Eksik yanım..
Ben küçükken ayrıldılar uzun bi süre çocukluğum dediğim hatırladığım zamanlarımı uzakta geçirdim onlardan. Sonra ne hikmetse barıştılar. Yine aldılar beni yanlarına oda yapmışlar bana prenses yatak örtülü güzel kabarık bi yatak. Pespembe perdeler. Hiç sevmemiştim o odayı.
10 yaşımda biraz hırçındım. Tanımıyodum onları huyları değişik geliyodu. onların bi parçasıydım oysa. İLK tokadımı o zaman yedim ben. Şuan 20 yaşındayım hala bitmedi içindeki bana olan şiddeti hala vuruyo hala bağırıyo. Ama ben onu özlüyorum. 1 aydır susuyorum o bağırıyo ben susuyorum. Vuruyo yine susuyorum. Halbuki bana bi gülse yine çocuk olucam yine Babam diyip boynuna atlıcam olmuyo. Onu çok seviyorum..
Babamı çok seviyorum..
Ne hata yaptıysam onu ararken yaptım kime sığındıysam karşılıksız sevgiyi bulamadım. Hep arkadaşlarıma imrendim onların Babalarıyla konuşmalarına imrendim.
Olmuyosa diretmiyoruz özlemeye devam.

   Belki bir gün oturup karşısına Seni Seviyorum Babacım diyebilirim..