Çakıldım..

Uçardım kanatlarımın yettiğince, ileriyi görebilir hayallerimde kaybolurdum..

"Şimdi ne değişti?" diye sorsanız cevaplayamam bunun cevabı bana çok sigara içirir bana.

En çok babasızlık zor geldi hayatım boyunca hala öyle. Bu cümleden sonra yazdıklarım yine anlamsız kalacak biliyorum ama yine yazıcam. Mercek gibiyim hayata karşı sanki yaşamak için değil izlemek için gelmişim. Kimsenin görmediği yönüm bilmediği sırlarımın altında eziliyorum. Oysa tekrar uçmak için hayallerime nelerimi feda etmezdim kırmasalardı o beyaz kanatlarımı. Yeniden doğuyorum şimdi yaşamak için çaba harcıyorum bazen yerimde sayıyorum gibi. İleri adım atmaya çalışıyorum yine düşüyorum. Beni düşürense psikolojik sebepler oluyo hep. Her an başa sarıyorum siktir et denilecek şeye 40 gün 40 gece ağıt yaktıktan sonra siktir çekebiliyorum. Bi sigara daha yakıyorum kanatlarımın kırıldığını hatırlayınca. Babam dövmeseydi annem bi kez daha sarılsaydı nolurdu diyorum. Boğmak yerine sarılsa susardım yeminle. Hıçkırarak susardım yeminle. Bebeğim miniğim kardeşim büyüyor. Göremiyorum. Yine koklayabilsem boynunu yakalayıp ısırsam minik poposunu. Özledim seni küçük Adam. Anlar mı? Büyüyünce anlar mı beni ablam der mi yine ? Varsın anlamasın varsın dinlemesin onun hep yanında olucam senin minik söz veriyorum. 

Ablan çok iyi minik senin için iyi. İlerde seninde tanıman gereken bi abin var suan hayatımda oda benim kardeşim ismi numan :) yazmamı istedi bi satırda kendisini :) onuda seviyorum ki beni dik tutanlardan biride o bitanem. İyiki var dediklerimin ilki sensin sonrası ve sonu o ❤ 

Yine uçarım inşallah hayallerime kanatlarımı iyileştirirsen kardeşim.

Mustafa Kemal'im ablan burda ve seni çok seviyo.

Tek dayanağı "Rabbim hala beni seviyo ki sınıyor" cümlesi..

Zümrüdü anka kuşu 

Evet evet hani şu yanıp küllerinden yeniden doğan kuş...

11 eylül de yandım ilk yanış değildi belki ama eminim sonda olmayacak. Yine hatalar yapcam yine yanicam ama her seferinde daha güçlü olarak daha sert ve daha ders almış bi şekilde doğucam.. 

Kaçtım doğru anladın evden kaçtım şuan bir şekilde hayata tutunma çabasındayım. Ama tutunduğum gün eminim bi daha kaçmadan saklanmadan savaşımı tamamlayıp ölcem.

Şiddet, yüksek ses, mecburiyet yok.

Özlem, diriliş, çaba var.

O günden bu yana iyice duygusuz bi hal aldım sadece kardeşimi kokusunu özlüyorum ve ona karşı duygularım harekete geçiyo yalnızca, çoğu gece oğlum diye ağlayarak uyanmalar ve bi çok psikolojik sıkıntı yaşıyorum elimi ayaklarımı strese dayalı hareketlerden uzak tutamicak kadar sözüm geçmez oldu bedenime. 

4. Ayda mahkemem var ve geçen ay kanser olduğumu öğrendim. Ne eğlenceli dimi ? Yani tam kanser demeyelim doktorcuk büyüsün diye ninni söyle ona ve kanser ol öyle gel dedi bana tam olarak söylediklerinin altında yatan buydu bana göre.

Mahkemeye gelince aileme boşanma davası açtım yakında yüzleşmek zorunda kalicam onlarla yoo hayır bundan korkmuyorum. Aksine eğlenceli olucak merak ediyorum kendilerini nasıl savunucaklar :)

Ha bide unutmadan o yüce adalet adamlarına ufak bi teşekkürüm bile var en büyük katillere savcı yada polis her neyse :)

Ve yine ben ama bu kez başka bi kül hikayesiyle bu kez 8 canımla burdayım inanın çok iyi değerlendiricem.. 

Unutmadan Detone sesli beyaz atsız premsimi buldum 💕

Size tatsız hayatta umarım tatlı uykular ras gelir :)